รายนามนำมาจากหนังสือปฐมกาลโดยเฉพาะและย่อให้เหลือเพียง 'โครงร่างหลัก' โดยละเว้นบางชื่อ 'ที่เชื้อสายสิ้นสุดด้วยความตาย' อย่างผู้สืบเชื้อสายของคาอินและพี่น้องของอับราฮัม[4] เชื่อมโยงจุดกำเนิดของอิสราเอลเข้ากับจุดกำเนิดของผู้คนทั้งหมด – ความเป็นบรรพบุรุษของอับราฮัมในอาดัมและโนอาห์ – จึงอยู่ภายในประวัติศาสตร์ของมนุษย์ทั้งหมด[11] วรรค 1–4 (จากอาดัมถึงโนอาห์) ตรงกันอย่างมากกับลำดับพงศ์พันธุ์ในปฐมกาล 5:1 -–32 วรรค 5–12 (ลำดับพงศ์พันธุ์ของบุตรโนอาห์) ตรงกันกับในปฐมกาล 10:1 -32 วรรค 13–27 (ผู้สืบเชื้อสายของเชมจนถึงอับราฮัม) คู่ขนานกับลำดับพงศ์พันธุ์ในปฐมกาล 11:10 -26[11] วรรค 27 มีึความหมาย "อับรามคืออับราฮัม" (ชื่อแรกที่พระเจ้าประทานให้ใน ปฐมกาล 17:1 ) แสดงถึงการกระโดดจากปฐมกาล 11 ไปยังปฐมกาล 17[12]

ววรค 1

อาดัม เสท เอโนช[13]

โนอาห์เป็นผู้สืบเชื้อสายโดยตรงของเสท จึงไม่จำเป็นต้องกล่าวถึงคาอินและอาเบลหรือบุตรคนอื่น ๆ ของอาดัม[14]

วรรค 4

โนอาห์ เชม ฮาม ยาเฟท[15]

• "เชม ฮาม ยาเฟท": เหล่านี้เป็นบุตรชายของโนอาห์ ไม่ได้เป็นรุ่นถัด ๆ ไปตามลำดับ ดังที่อ่านได้ในหนังสือปฐมกาล (ปฐมกาล 5–10) ซึ่งเห็นได้ชัดว่าเป็นแหล่งข้อมูลของหนังสือพงศาวดาร[4] ชื่อเหล่านี้ถูกระบุในลักษณะเดียวกันใน Masoretic Text และวัลเกตภาษาละติน ในขณะที่เซปทัวจินต์ (LXX) ภาษากรีกเสริมเพิ่มเติมว่า "บุตรโนอาห์" ก่อน "เชม ..."[16]

วรรค 6

บุตรของโกเมอร์ชื่ออัชเคนัส ดีฟัท และโทการมาห์[17] (พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับมาตรฐาน) หรือบุตรของโกเมอร์ ได้แก่ อัชเคนัส รีฟาท และโทการมาห์[18] (พระคริสตธรรมคัมภีร์ไทย ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย)

• "รีฟาท": เหมือนกับในปฐมกาล 10:3 (רִיפַ֖ת) ตามสำเนาต้นฉบับภาษาฮีบรูในยุคกลางหลายเล่ม เซปทัวจินต์ และวัลเกต และใช้ในฉบับแปลภาษาอังกฤษบางฉบับ (NAB, NIV, NLT ฯลฯ ฉบับแปลภาษาไทยใช้ใน TNCV, thaKJV, NTV) ในขณะที่ฉบับอื่น ๆ (ASV, NASB, NRSV ฯลฯ ฉบับแปลภาษาไทยใช้ใน THSV11, TH1971, THA-ERV) ใช้ว่า "ดีฟัท" (דִיפַ֖ת) ตาม Masoretic Text[19]